ای دوست بیـــــا تـــــا که در ایــــن خانه بگرییم

در فصــــل خـــــــــزان بــــاز غریبــــانــــه بگرییم

در مــــرگ نشــــــاط و طــــــرب و شوق بنالیم

در ماتـــــم شمــــع و گل و پــــروانــــــه بگرییم

مانده ست به خــم یک دو سه پیمانه بنوشیم

تـــا وقت سحــــر بی خـــــود و مستانه بگرییم

پـــا تــــا بــــه ســــر از آتـــش انـــدوه بسوزیم

مـــاننــــــد دو دیــوانـــــه ی دیــوانـــــه بگرییم

ای دوست خزان قصه ی انــدوه درازی ست

تـــــا خاتمـــــه ی دفتـــــــر افسانــــــه بگرییم

بــــرخیــــز بـــــه ماتمکـــــده ی بـــــاغ در آییم

در خانـــــــه نشایــــــد کــــه صمیمانه بگرییم

تـــــــا بـــــاز بهــــاری دل مــــــا را کنـــــد آباد

در حســــــــرت آبـــــــــادی ویـرانـــــه بگرییم.